THE INVASION OF POLAND

The Invasion of Poland, 1939 (in Poland also "the September Campaign," "Kampania wrześniowa," and "the 1939 Defensive War," "Wojna obronna 1939 roku"; in Germany, "the Poland Campaign," "Polenfeldzug," codenamed "Fall Weiss," "Case White," by the German General Staff, and sometimes called "the Polish-German War of 1939"), which precipitated World War II, was carried out by Nazi Germany, the Soviet Union and a small German-allied Slovak contingent.

The invasion of Poland marked the start of World War II in Europe, as Poland's western allies, the United Kingdom, Australia and New Zealand, declared war on Germany on September 3, soon followed by France, South Africa and Canada, among others. The invasion began on September 1, 1939, one week after the signing of the Molotov-Ribbentrop Pact, and ended October 6, 1939, with Germany and the Soviet Union occupying the entirety of Poland. Although the United Kingdom and France declared war on Germany soon after Germany attacked Poland, very little direct military aid was provided (see Phoney War and Western betrayal).

Following a German-staged "Polish attack" on August 31, 1939, on September 1, German forces invaded Poland from the north, south, and west. Spread thin defending their long borders, the Polish armies were soon forced to withdraw eastward. After the mid-September Polish defeat in the Battle of the Bzura, the Germans gained an undisputed advantage. Polish forces then began a withdrawal southeast, following a plan that called for a long defense in the Romanian bridgehead area, where the Polish forces were to await an expected Allied counterattack and relief.

On September 17, 1939, the Soviet Red Army invaded the eastern regions of Poland in cooperation with Germany. The Soviets were carrying out their part of the secret appendix of the Molotov-Ribbentrop Pact, which divided Eastern Europe into Nazi and Soviet spheres of influence.[9] Facing the second front, the Polish government decided the defense of the Romanian bridgehead was no longer feasible and ordered the evacuation of all troops to neutral Romania. By October 1, Germany and the Soviet Union completely overran Poland, although the Polish government never surrendered. In addition, Poland's remaining land and air forces were evacuated to neighboring Romania and Hungary. Many of the exiles subsequently joined the recreated Polish Army in allied France, French-mandated Syria, and the United Kingdom.

In the aftermath of the September Campaign, a resistance movement was formed. Poland's fighting forces continued to contribute to Allied military operations throughout World War II. Germany captured the Soviet-occupied areas of Poland when it invaded the Soviet Union on June 22, 1941, and lost the territory in 1944 to an advancing Red Army. Over the course of the war, Poland lost over 20% of its pre-war population under an occupation that marked the end of the Second Polish Republic..

Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, obrona Polski 1939, wojna obronna Polski) – pierwszy etap II wojny światowej – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk niemieckiej III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona).

Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września 1939 (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy to z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego wobec agresorów. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy niemieckiej.

W dniu 17 września na wschodnie rubieże kraju spadło uderzenie Armii Czerwonej w sile sześciu armii liczących 600-650 tysięcy żołnierzy i ponad 5000 czołgów, podzielonych na dwa Fronty: Białoruski i Ukraiński. Władze sowieckie wypełniły w ten sposób ustalenia tajnego protokołu dodatkowego do paktu Ribbentrop-Mołotow.

Niczym nie sprowokowana agresja ZSRR, stanowiła pogwałcenie czterech obowiązujących umów międzynarodowych: traktatu ryskiego z 1921 o wytyczeniu granicy polsko-radzieckiej, protokołu Litwinowa z 1929 o wyrzeczeniu się wojny jako środka rozwiązywania sporów, paktu o nieagresji z Polską z 1932 (przedłużonego w 1934 do końca 1945), oraz konwencji londyńskiej z 1933 o definicji agresora (co powodowało iż agresja ZSRR nie miała żadnego usprawiedliwienia względami politycznymi, gospodarczymi, społecznymi czy ustrojowymi).

W walkach zginęło ok. 63 000 żołnierzy i 3 300 oficerów, 133 700 odniosło rany. Ok. 400 000 dostało się do niewoli niemieckiej, a 230 000 do sowieckiej.

W ramach ewakuacji ok. 80 000 żołnierzy przedostało się do sąsiadujących z Polską krajów neutralnych – Litwy, Łotwy i Estonii (12 000) oraz Rumunii (32 000) i na Węgry (35 000).

Polska flota wojenna została zniszczona, w większości w czasie obrony wybrzeża, oprócz ewakuowanych do Wielkiej Brytanii przed wybuchem wojny 3 niszczycieli. Uratowano także 2 okręty podwodne, które przedostały się przez blokadę morską. Do Rumunii zdołano ewakuować 119 samolotów. Pozostały sprzęt wojskowy został stracony.